moosers
Praatjes van Moose
Zo mooi als het weer was de laatste weken tijdens ITs, De Parade en alle andere festivals, zo koud, bar en guur is het tijdens het eerste weekend van Over het IJ. De festival-organisatie laat zich niet uit het veld slaan: alle voorstellingen gaan door en de kassa verkoopt extra t-shirts tegen de kou.
“Afscheid nemen is nooit leuk. Maar dit afscheid sloeg echt alles. Haastig vertrek joeg ons van het eiland, het leek wel of we niet wisten hoe snel we weg moesten komen.”
Anna Rottier blikt terug op het Oerol-avontuur van Polly Maggoo.
We hadden geen keus. De bootreservering voor de zwarte Volvo met hoogzwangere vrouw en chauffeur stond nu eenmaal geboekt voor de laatste dag van het festival, zondagmiddag om 12:30 uur. Dit was de enige mogelijkheid -alle andere veerdiensten zaten de komende dagen overvol- om op tijd van het eiland af te geraken, dat wil zeggen vóór de vastgestelde datum van de bevalling, drie dagen later.
Ik was met alle liefde nog wat extra dagen op Terschelling gebleven om met de hele groep rustig af te kicken van alle opwinding rond ‘Op Hoop van Zegen’, ons eerste succesje. Polly Maggoo wordt voor het eerst in haar driejarige bestaan in de armen gesloten door het grote publiek met een experimenteel traditioneel muziektheaterproject. Kreten als publiekslieveling en festivalhit vliegen ons om de oren, die het nauwelijks kunnen geloven, maar een dergelijk persbericht in de Volkskrant van vandaag (24/6) doet diezelfde oren gloeien van trots.
Helaas is het wel de realiteit dat we deze voorstelling niet verkocht kregen aan andere zomerfestivals zoals De Karavaan en Over het IJ, die zichzelf nu voor hun kop slaan natuurlijk, maar wat hebben wij daar nu aan. Met andere woorden: het is nu echt afgelopen met de broertjes Barend en Geert. De legendarische Knier van actrice Joke Tjalsma was geen lang toneelleven beschoren en ligt ook weer in de kast. Mikken op het volgende seizoen is een manier om ze te laten herrijzen uit hun as. Polly Maggoo zal alles in het werk stellen ze weer op de planken te krijgen. Maar eerst ligt er een ander groot project in het nabije verschiet… de geboorte van Mathijs’ en mijn eerste kindje. En dat is ook niet niks.
Wat mij betreft had het daar op Terschelling geboren mogen worden. Kraambed stond al klaar in ons achterhuisje met het voeteneind naar de vrolijk blatende schapen en die ene koe in de groene weilanden. Het was een mooi verhaal geweest voor later. Nu maar thuis in Amsterdam de volgende eigenlijke bevalling afwachten. Is misschien ook wel zo rustig.
Maar nu… de gedachte dat ik achteraf gezien dus toch mee had kunnen spelen in onze eerste hit, bespringt me als een kleine pesterig duiveltje. Tuurlijk, een beetje gezond verstand vertelt me dat het een veel te groot risico was geweest en dat ik de stress niet had aangekund enz. enz. Maar wat had ik de rol van het zwangere nichtje Jo graag gespeeld.
Nu mocht ik gelukkig de verantwoordelijkheid voor de zakelijke leiding én de productieleiding én de publiciteit én de kostuums op me nemen. Tijdens het repetitieproces kreeg ik veel lof toegezwaaid voor mijn organisatietalent, maar toen de voorstelling eenmaal liep, zat mijn waardevolle taak er min of meer op.
De acteurs en muzikanten klitten aan mekaar als een tros druiven. De regisseur stond elke dag ongevraagd in het middelpunt van pers en publiek. Ik stond erbij en keek ernaar. De vrijwilligers hadden geen idee wie ik was en vroegen steeds om mijn kaartje. Beetje frustrerend soms en eenzaam. Maar mij hoor je niet klagen over de samenwerking. Die kan ik zeer geslaagd noemen. En uiteindelijk uitgeroepen worden tot publieksfavoriet overtreft onze stoutste verwachtingen. Daar wordt een mens, een idealist, een strijdend kunstenaar gelukkig van.
Een post Oerol depressie zal hier geenszins uit voortvloeien. Wat me wel spijt is dat de twee weken op Terschelling vliegensvlug voorbij gevlogen zijn. We zwierven over het eiland voor boodschappen bij Super de Boer, een koffie bij Heartbreakhotel, een duik in de zee, een blik op de weilanden of een bezoek aan een van de vele voorstellingen in een boerenschuur of aan het strand. Kortom, een leven temidden van de eilandbewoners of het nooit anders geweest was. Nu zit ik weer aan mijn bureautje mezelf een muisarm aan te smeren. Liever zat ik met mijn lief op de toppen van de duinen, haren in de wind, turend over de eeuwig schuimende zee, wachtend op nieuw leven.
Polly Maggoo moet dit geslaagde avontuur weer langzaam van zich af laten glijden en in de startblokken gaan staan voor een heel nieuw avontuur: de geboorte van een kind. De zomer wacht ons op met hopelijk zonnige zeeën van tijd en rust, zodat we tegen de herfst onze nieuwe muziektheaterplannen met veel verve uit de doeken kunnen doen.
Wees gegroet,
Polly Anna
Gedurende het hele Boulevard festival is Moose aanwezig in het Media Café op het plein onder de Sint Jan, waar wij dit jaar de virtuele dagkrant zullen maken voor het festival. Kom langs en vereer ons met een bezoek, of volg de laatste berichtgevingen vanuit je luie bureaustoel!
Voor veel mensen toch onbetwist het Hoogtepunt van De Parade van dit jaar: de Page/Dove toilet-tent.
De uitgangspuntenbrief van Medy van der Laan voor de nieuwe cultuurnota heeft het licht gezien. Kern van de zaak: minder regels en meer eigen verantwoordelijkheid van de instellingen. Er komt een eenvoudiger aanvraagformulier en het jaarlijkse activiteitenplan wordt geschrapt. Ook deze staatssecretaris wil inwoners van Nederland met een andere culturele achtergrond, als toeschouwers en als makers, betrekken bij het culturele leven, maar dan zonder regels. In de Najaarsbrief komen er echte voorstellen van de staatssecretaris. (ANP, 1/7/03)
Het programma van Boulevard is bekend. De Circusvoorstelling komt uit Frankrijk (Collectif AOC) en er zijn veel voorstellingen te zien van lokale groepen zoals Jong Hollandia, De Wetten van Kepler en Productiehuis Brabant. Moose-tip is de reprise van ‘Reconstructing my Uncle’ van Paul Clark en Victoria. Verder nog een hoop muziek en beeldende kunst.
Het festival beroemt zich op 85 voorstellingen, waarvan 35 premières. Er worden 100.000 toeschouwers verwacht.
Als de renovatie van het Bolsjoj niet op korte termijn begint, kan het Moskouse theater voorgoed veroren gaan. Dit zegt Tamara Nosenko, de manager van het Unesco-project bedoeld om het 150 jaar oude theater te redden. Vooral de fundering is er slecht aan toe. Het bouwproject is uiterst ingewikkeld: “We moeten immers een architectonisch monument gaan conserveren dat tegelijkertijd ook haar theaterfunctie naar behoren moet kunnen blijven uitoefenen,” aldus Nosenko (ANP, 27/6/03)
zie ook: Bolsjoi niet langer onafhankelijk
Het Holland Festival heeft dit jaar zo’n 45.000 bezoekers getrokken. Dat is een record, en bovendien bijna het maximum haalbare aantal. Van de 79 voorstellingen en uitvoeringen waren en 26 uitverkocht. Met name Pina Bausch, Anne Teresa de Keersmaeker en The Wooster Group waren populair.
Volgend jaar stelt festivalleider Ivo van Hove zijn laatste festival samen. Enkele programma-onderdelen zijn al bekend: Peter Sellars maakt een opera over het vluchtelingenvraagstuk; filmactrice Isabelle Huppert speelt een stuk van Sarah Kane; de slotvoorstelling wordt ‘Wolf’, de laatste productie van Alain Platel. Van Hove noemt het een voorstelling waar “alles waar ik artistiek voor sta in samenkomt”. ‘Wolf’ ging afgelopen mei in première op het KunstenFestivalDesArts in Brussel. Het Holland Festival vindt plaats van 2 t/m 26 juni 2004 (ANP & VNG, 25/6/03)
zie ook: De Zomerfestivals: Holland Festival
Moose op
29/06/2003 - 23:00
meer over Bezoekersaantallen, Holland Festival, Ivo van Hove, opera, Sarah Kane, Wooster Group
Het archief van organisator en regisseur Carel Briels (1916-1983) is door zijn zoon geschonken aan het Theater Instituut Nederland. Briels kreeg de bijnaam ‘de Nederlandse Cecil B. de Mille’ door de grootschaligheid van de evenementen die hij organiseerde, zoals de openluchtspelen ‘Het drama der bezetting’ in het Olympisch Stadion in Amsterdam (1946) en ‘De waterweg heroverd’ in het Feyenoord Stadion in Rotterdam (1947). “In het archief zijn alle manifestaties en voorstellingen gedocumenteerd. Uit de vaak onomwonden correspondentie laat Briels zich kennen als een gedreven organisator, die bij tegenwerking in grote woede kon uitbarsten en dat ook onomwonden in zijn brieven kenbaar maakte”, aldus het TIN (ANP, 23/6/03)
Minirecensies van Moose
Er zijn geen minirecensies gevonden.
Praatjes van Moose
1997. Theatergroepen hadden namen als Bewth, Independance, Het Oranjehotel, Carrousel, Art & Pro, De Federatie of Theater van het Oosten. Het Ministerie van OC&W stond in Zoetermeer, Aad Nuis was er staatssecretaris. Websites bouwde je in HTML.