moosers
Praatjes van Moose
Wat was er met Rogier Schippers? Toen we hem van en naar Produktiehuis Brabant zagen lopen, had hij een wat moeizame tred. Had hij nieuwe cowboylaarzen die ingelopen moesten worden? We hielden het erop. Vanavond werd de oorzaak in een videocolumn in het Mediacafé onthuld. Rogier heeft een enorme, gapende wond in zijn linkerdij! Nadat er een abces in zijn been was geconstateerd, stond Rogier voor de keus: rust houden en antibiotica leek het recept. Maar omdat hij dan niet in ‘Menuet’ kon spelen, koos mastodont Schippers voor het alternatief: operatie en een hoop pijn. Wat een beest van een man is hij toch.
Moose weet het uit ervaring. Het programma is rijk gevuld en bovendien is het veel te warm om het hele programmaboekje goed te lezen. Profiteer dus nu van onze alternatieve routes door het festival.
Natuurlijk is het warm en via de verschillende media kanalen wordt u gewaarschuwt vooral genoeg te drinken. Geen betere plek om uw dorst te lessen dan op Boulevard.
Den Bosch noemt zich zelf graag de horecahoofdstad van Nederland en dat is te merken. Zelfs tijdens de voorstellingen op de Boulevard kan het nodige geconsumeerd worden. Bij de voorstelling ‘Taillebloed’ krijgt iedereen een flesje water om het Grote Hittegolfse Vochtgebrek aan te vullen, er is ranja voor de bezoekers van ‘Bil!’ en bij ‘Sicilian Sisters’ wordt een hele fijne Italiaanse wijn tijdens het eten geschonken.
Maar bier is natuurlijk het lekkerst bij deze temperaturen. U treft op het plein voor de Sint Jan voldoende mogelijkheden om uw dorst te lessen. In en rond de Corridor zijn er 20 horecagelegenheden te vinden, en bijna net zoveel terrassen. De meest uitgebreide bierkaarten vindt u in de café’s Prado en ‘t Pumpke, maar op elk terras kan met gemak een Leffe worden besteld. Al is het mogelijk dat het bedienende personeel het verschil tussen Leffe Blond en Leffe Triple niet kent.
Jongeren hebben weinig interesse voor Dommelsch Ice, het nieuwe bierprodukt dat Dommelsch hier probeert te pluggen. Toch staan ze graag in de rij bij de Dommelsch Ice stand om te babbelen met de aantrekkelijke chicks achter de bar, die ook erg populair zijn bij de technici.
Soms kan het ook te warm zijn voor bier. Bovenop de Corridor werd zojuist achter de bar een temperatuur van 41 graden gemeten, in de schaduw. Zelfs de koeling begon te smelten waardoor een verdieping lager water op de computers van Moose dreigde te lekken.
‘Klootloper’ is de ideale voorsteling voor dit dorstige festival. Theater in een café.Even lijkt het er op dat acteur Antoon uit Loon zijn acteurschap in de wilgen hangt om pilsjes te gaan tappen voor zichzelf en zijn dorstige publiek. Maar Antoon heeft moeten kiezen tussen De Kunst en Het Alcoholisme, en hij heeft toen voor De Kunst gekozen. Het publiek mort.
Ze komen niet van de makersfabriek van de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten en ze stonden niet op het ITs. Moose ontdekt op Boulevard jonge makers die de wereld aanvallen vanuit het Zuiden. Wie zijn ze en wat willen ze? Wij stellen aan u voor Björn Sluiter, die met ‘Kleine Held’ op Boulevard bij jong en oud succes heeft.
De Mens
“Ik ben nu weer bezig met waar ik vóór de Academie voor Drama in Eindhoven bezig was. Op de opleiding zijn ze toch voornamelijk bezig met spel op basis van teksten. Ik wist wel dat dat het niet voor me was. Ben daarna wezen kijken bij de mime opleiding, heb de orientatiecusus gedaan en zelfs auditie. Maar dat was het ook niet voor mij, ik had geen zin in nóg twee jaar spel- en stemtrainingen, ik wilde gewoon maken. Afgelopen jaar deed ik een workshop bij poppentheater Amstelveen en toen wist ik het: hier wil ik mee doorgaan. Ik mocht daar ook een ‘Proeve’ maken, een klein onderzoeksproject. Ik kreeg daar fijn de ruimte en support van Joost Koning en Gérard Schiphorst.”
De voorstelling
“‘Kleine held’ is mijn eerste echte voorstelling als verteller met objecten. Vorig jaar stond ik nog op Boulevard met een tekst monoloog. Ik ben heel blij met de positieve reacties. Ik vind dit zo leuk om te maken, dat als mensen het kut zouden vinden ik het echt niet meer zou weten. De voorstelling is echt ontwikkeld voor Boulevard. Ik heb een hoop mensen uitgenodigd om te komen, maar hij is nog niet verkocht of zo. Hij kan wel de kleine zaal in of op scholen of zo. Ik heb ook nog niet iemand gevonden die dat voor me regelt. Verder is het te warm. Vandaag hebben we de voorstelling van half vier geschrapt. Het is echt heel hard werken met deze temperaturen.”
Het perspectief
“Ik heb nog maar net ontdekt dat ik dit helemaal te gek vind, dus ik heb nog geen uitgestippeld plan of zo. Ik blijf wel werken voor kinderen, hun fantasiewereld sluit erg aan bij die van mij. Ik merk een enorme gretigheid bij mij om ze iets te laten zien en te laten beleven. Later ga ik misschien voor middelbare scholieren werken, maar daar ben ik nu nog niet goed genoeg voor. Je valt bij hen meteen door de mand als je niet trefzeker genoeg bent. Eerst nog maar een heleboel leren…”
De toekomst
“Ik wil verteller met objecten blijven, maar dan met veel ervaring. Ik blijf wel solo. Mensen die ik bewonder zijn mensen als Frank Groothof. Ook van Jozef van den Berg heb ik vroeger veel gezien. Ik hoef niet per se beroemd te worden in de grote zaal. Misschien is het wel veel leuker om schooltheater te maken omdat je daarmee alle kinderen bereikt in plaats van alleen welgestelde en cultureel geschoolde.”
Brabant
“Er gebeurt hiermeer dan menig Westerling denkt. Het is een goed bed. De lijntjes zijn iets korter en er kan veel. Mensen zoals Pietjan Dusee staan open voor wat je wil en wat je wil maken. Waarschijnlijk is het hier net zo kliekerig leuk of stom als in Amsterdam. Ik zit er ook niet helemaal in, vanwege het soort werk dat ik maak. Ik stap net zo makkelijk in de trein naar Amstelveen.”
zie ook: Minirecensies ‘Kleine Held’
Het is warm. Op Boulevard heerst een uiterst lome sfeer. Kindervoorstellingen zijn naar buiten verplaatst, sommige voorstellingen worden tot nader order uitgesteld. Broodjestentje ‘De Meisjes’ heeft Gazpacho op het menu gezet, achter de bar op de Corridor zijn temperaturen van 38 graden gemeten. We vinden het een beetje te warm om stukjes te schrijven en praten dan maar veel met makers, vrijwilligers en bezoekers. Al die informatie gaan we later natuurlijk verwerken in briljante artikelen. Nu is het daarvoor te ehhh warm.
Yvonne Franquinet wordt de nieuwe artistiek directeur van Huis a/d Werf en Festival a/d Werf. Zij volgt daar Jeffrey Meulman op, die per 1 september vertrekt om zijn adviesbureau voort te zetten. Franquinet is nu theaterprogrammeur bij Plaza Futura in Eindhoven. Daarnaast werkt ze als dramaturg en productieleider voor diverse gezelschappen en festivals. (VNG, 11/8/03)
zie ook: www.jeffreymeulman.nl
Nu we het onder de Corridor allemaal zo’n beetje op orde hebben, kunnen we eens op stap gaan in Den Bosch zelf. Zo’n beetje alle culturele instellingen in de stad nemen deel aan Boulevard en laten veel van hun produkties op het festival in première gaan. Bij Artemis, in Theater Bis en op gevonden locaties zoals de Orangerie is de sfeer volkomen anders dan op het plein. Moet je je op de Parade een weg banen door terrasstoelen en ijscokarretjes, bij Produktiehuis Brabant of de Bank van Lening staan de bezoekers tot aanvang voor een dichte deur op de stoep zonder koffie. Tijdens de voorstelling ‘Sicilian Sisters’, raken we aan de praat met onze disgenoten. “Zo helemaal uit Amsterdam voor het verslaan van het festival? Verderop aan de tafel zit ook al iemand uit Utrecht die speciaal voor de voorstelling is gekomen!”. We vertellen dat we toch al jaren uit Amsterdam komen om een dagje Boulevard te doen. We kunnen ons gezelschap verzekeren dat Boulevard zich gerust het tweede festival van Nederland mag noemen na nummer één Oerol, ook al zo ver buiten de Randstad…
We openen nog een fles wijn en leren onze buurman beter kennen. Deze tien dagen probeert hij zoveel mogelijk te zien, maar voorstellingen op de Parade laat hij liever liggen. Groot, lawaaierig, niet intiem. Hij snapt het wel, hij zit ook in de handel, maar het zou toch fijn zijn als er minder sponsors nodig waren. De gemeente Den Bosch moest maar wat meer investeren in het festival en in cultuur in het algemeen. Nu bruist Den Bosch wel, maar de rest van het seizoen is hier lang niet zo veel te doen als in de Randstad. Maar ja, hij is een Bosschenaar in hart en nieren en kan niet onder de Sint Jan vandaan. Dat je dan minder theater in je woonomgeving hebt is voor hem “typisch een geval van jammer”.
Moose weet het uit ervaring. Het programma is rijk gevuld en bovendien is het veel te warm om het hele programmaboekje goed te lezen. Profiteer dus nu van onze alternatieve routes door het festival.
Toegegeven, het is een lange weg van het rustige hoekje met een boekje naar de hectische Corridor op Boulevard. Maar, beste lezer, wees niet schuw en kruip uit uw bibliotheekje, want zelfs in deze chaotische massa zijn er nog literaire pareltjes te vinden.
U kunt bijvoorbeeld naar ‘Menuet’ van Produktiehuis Brabant gaan, gebaseerd op de roman Louis-Paul Boon. Of naar ‘Hart’ van Produktiehuis Brabant, naar het boek ‘Een hart van prikkeldraad’van Lisette Lewin. En hoewel u bij ‘Internationaal Vocalisten Concours’ wellicht aan liederen denkt, moet u niet vergeten dat de teksten toch gedichten zijn van Heinrich Heine. Kleine waarschuwing voor puristen: Seth Gaaikema (een literair genoegen op zich) heeft ze hertaald.
Het zijn echter vooral de liefhebbers van jeugdliteratuur die op Boulevard aan hun trekken kunnen komen. ‘Kleine held’ is een bewerking van Thea Beckmans ‘Het rad van fortuin’. En omdat drie kwartier objecttheater veel prettiger is dan honderden pagina’s jaren zeventig-avonturen, kunnen we hier spreken van een heuse aanrader voor de bibliofiel.
Regisseur en schrijver Marcus Azzini heeft de Wim Bary Perspectiefprijs gewonnen. Hij krijgt de prijs, 3500 euro en twee vliegtickets naar New York, voor zijn voorstellingen ‘Liefdeslounge’ en ‘Pasolini’. De prijs, bedoeld voor “jong scheppend, niet zelf uitvoerend, theater- en muziektalent”, wordt op 7 september aan Azzini uitgereikt.
Azzini is van plan om rond kerst naar New York te gaan. In het voorjaar van 2004 maakt ‘Liefdeslounge’ een uitgebreide tournee door zijn geboorteland Brazilië. “Het begon met één voorstelling in Sao Paulo, maar de produktieleider is nogal actief geweest. We spelen nu ineens in zeven steden dwars door Brazilië.” (VNG, 10/8/03)
zie ook: Minirecensies ‘Liefdeslounge’
Flink wennen op de eerste avond van De Boulevard. Eerdere jarengingen we natuurlijk keurig na de voorstelling met de trein terugnaar Amsterdam, nu blijven we slapen. Het is de warmste vrijdagavondvan het jaar, het bier vloeit rijkelijk en ‘Aché Havana’ tetterttropische klanken in onze oren.
Veel drank en veel muziek. Zoals dat hoort op een festival. Het blijkt niet de ideale omgeving voor redactionele besprekingen of voor wat voor soort bespreking dan ook.
Het volop aanwezige publiek staat in de rij om achter onzepublieksterminals plaats te nemen. Vooral om hun mail te checken ofspelletjes te spelen. Oké, de flatscreens zijn geil, maar hebben demensen thuis geen internet? We hebben er een hele taak aan de mensenduidelijk te maken wat een Minirecensie is of soms zelfs het festivalzelf. Een licht aangeschoten maar goedmoedig figuur is stomverbaasd: “Is er ook theater dan?” Verder vinden bierende jongens dat we met een aardappel praten en wij vinden ze dan stom. Gelukkig zijn er ook bezoekers die een Minirecensie schrijven of die wat rondsurfen op de site. Nog niet veel festivalscores, men kijkt de kat nog even uit de boom.
Op zo’n eerste avond gaat iedereen natuurlijk eerst een beetje hetfestivalterrein bekijken, lachen om de rare poppen van Snuff Puppetsen een biertje drinken. Biertjes drinken is een geweldig onderdeelvan Boulevard. Dat hoofdsponsor Dommelsch voorop de t-shirtjes staaten Boulevard achterop klopt aardig bij de sfeer op de Parade.Backstage rusten er minder artiesten dan horecapersoneel, de nazitbegint pas als de taps gespoeld zijn. Later in ons luxe viersterrenhotel lukt het ons om in korte tijd onze krabbels tot artikelen om tewerken en besluiten we dat we alles anders moeten doen: gewoonmeedrinken.
Minirecensies van Moose
Er zijn geen minirecensies gevonden.
Praatjes van Moose
1997. Theatergroepen hadden namen als Bewth, Independance, Het Oranjehotel, Carrousel, Art & Pro, De Federatie of Theater van het Oosten. Het Ministerie van OC&W stond in Zoetermeer, Aad Nuis was er staatssecretaris. Websites bouwde je in HTML.