moosers
Praatjes van Moose
Wat is uw grootste ergernis op de zomerfestivals?
Op 1 april begon Geert Overdam aan zijn nieuwe baan als directeurvan Theaterfestival Boulevard in Den Bosch. Halverwege hetfestival spraken wij met hem. Een gesprek over risico’s,verwachtingen en randen die schuren.
Halverwege
“We zijn nu halverwege en je kunt al een aantal trends zien. Door dewarmte is de horeca-omzet duidelijk gestegen. Een aantalvoorstellingen loopt minder, andere zijn weer uitverkocht. Het valterg mee, de voorstellingsopbrengst is agressief begroot en deinkomsten uit horeca defensief, dan kom je meestal wel in balans.Wat me vooral opvalt is dat de voorverkoop veel minder is dan delosse verkoop op het festival. Misschien is dat het euro-effect?”
“Veel mensen ervaren de Corridor als rustiger. Ik denk dat dat komtomdat je beter kunt rondlopen; de Corridor is nu transparanter danvorige jaren en hij is anders opgesteld, waardoor je veel meerruimte krijgt voor het Theater aan de Parade. Kortom, volgens deoudgedienden in de organisatie zijn er net zoveel mensen als vorigejaren, maar we zijn nu nog niet echt aan het tellen. Bovendien: hetis mijn eerste jaar, dus ik heb zelf nog geen referentiekader.”
Keuzes
“Jullie schreven dat er geen keuzes gemaakt zijn in deprogrammering, maar daar ben ik het niet mee eens. Ik heb er in detheaterprogrammering voor gekozen om veel werk te laten zien vanBrabantse clubs. Ik vind dat dit festival ook een etalage moet zijnvoor makers die hier wonen en werken. Ik wil dan wel dat ze nieuwwerk maken voor Boulevard, maar verder geef ik ze dan carte blanche.Op het plein staan de tentjes met een kleine voorstelling. Veel vandie mensen staan daar al jaren en het publiek verwacht ze daar ook.Ik heb dit jaar voor het festival met alle makers in gesprek gegaanover hun artistieke ambities. Bij een paar acts vond ik die te mageren die heb ik dan ook geschrapt.”
“Maar je moet wel begrijpen: ik ben op 1 april begonnen en eind meimoest het programmakrantje af zijn. Ik had dus niet bepaald de tijdom mijn stempel te drukken. De muziekprogrammering was bijvoorbeeldal grotendeels rond. Er staan dan ook een aantal acts die ik zelfniet zou boeken. Dat gaat niet om de kwaliteit van die bands, maarhet is een theaterfestival en ik zoek muziek die daar goed bijpast. Ik wil, zeker hier op de Parade, acts programmeren die deranden opzoeken van wat het publiek verwacht. Het publiek verwachtop een festival vermaakt te worden en ik wil de mensen nietteleurstellen, maar ik wil ze ook confronteren met iets dat zemisschien óók leuk vinden.”
Toekomst
“Ik weet nog niet wat ik met het plein wil, als de Corridor er nietmeer is. De Parade is de huiskamer van Den Bosch, het moet gezelligblijven. Met deze opstelling van de Corridor is het plein nu opener.Het idee achter de Corridor was een breuk te maken met de nostalgienaar de Boulevard of Broken Dreams. Maar het plein moet wel anders.Ik wil dat datgene wat in de plaats gaat komen van de Corridor meereen work-in-progress blijft. De kunstenaar die het gaat maken, moetlanger betrokken blijven bij de vorm. Ik ben nu in gesprek met deStichting Kunst in de Openbare Ruimte over wie dat moet gaan doen.”
“In de theaterprogrammering moet er altijd een spektakelvoorstellingzijn, maar dat hoeft niet per se een circusvoorstelling te zijn,zoals dit jaar. Ik wil op zoek naar spektakel dat artistiek ookinteressant is. Ik ga maar eens scouten in Spanje en Adelaide.Verder wil ik aandacht blijven geven aan jonge theatermakers enBrabants aanbod. En ik wil heel graag internationaal werkpresenteren, maar daar is nu helemaal geen geld voor. Daarom gaan wesamen met Oerol kijken of we gezamelijk grote, internationalelokatieprojecten naar Nederland kunnen halen, of misschien zelfscoproduceren. Er zijn nu te veel popconcerten, en daarvoor isBoulevard niet het podium. Ik zoek dan liever de cross-over en ikdenk er ook nog over om één muziekpodium weg te halen.”
Artistieke opvattingen
“Ach, dat heb ik wel gehad. De wereld ziet er nu heel anders uit danik ooit hoopte dat hij zou worden. Ik vind dat er zo veel is dathard en kil en egocentrisch is. Ik ben op zoek naar eentegenbeweging: naar verstilling, dialoog en concentratie. Hetmooiste moment vind ik iedere dag tussen kwart voor een en een uur’s nachts. Alle muziek is dan uit en je hoort alleen nog maar mensendie iets met elkaar hebben. Dan wordt de tijd echt even stil gezet.Dat is wat ik wil. Dat is ook wat ik zoek in de makers, als maker enals mens. Maar eigenlijk kun je het beste mee gaan met ‘Hartstocht’.Die voorstelling maakt duidelijker wat ik bedoel dan wat ik ook zoukunnen zeggen.”
Geld
“Kijk, het wil er bij mij ècht niet in dat je theatermaker bent diegedurende drie seizoenen in het jaar in de theaters werkt je wèlgeld krijgt en je geen geld krijgt als ervoor kiest om in de zomerbuiten de theaters te werken. Theater moet het hele jaar door kunnengaan. Als festival zit je in een rare spagaat: ik wil artistiekinteressant programmeren, maar om dat te doen heb ik sponsorgeldnodig. En die sponsors hebben totaal geen interesse voor de inhoud.Sponsors willen in beeld met vlaggen en logo’s en dat gaat jeidentiteit zo bepalen. Dus om een risicovolle programmering tekunnen maken moet er gewoon rijksgeld bij, we moeten in deCultuurnota. Daarnaast ben ik heel veel tijd kwijt met regelen enafstemmen van die sponsoring, tijd die ik liever stop in deprogrammering.”
“Men heeft er bij de Raad voor Cultuur geen idee van met hoeveelinspanningen we dit festival voor elkaar krijgen. Er werken nu 250man hier op en rond het plein, maar de rest van het jaar zijn we metz’n drieën en niet eens fulltime. Als ik dan het bereik en desubsidie per bezoeker uitreken dan leveren wij een enorme prestatievergeleken met de reguliere schouwburgen en gezelschappen. En onspubliek heeft een diversiteit waar de meeste groepen alleen maar vankunnen dromen. De grotere festivals moeten nu echt worden bijgestaananders kunnen sommige groepen er niet meer staan en glijdt deprogrammering af naar amusement. Ik moet de financiële ruimte hebbenom aanbod wat ik wil laten zien te kunnen betalen. Anders wentelenwe al het risico af op een groep makers die er voor gekozen heeftin dit seizoen buiten de reguliere theaters voorstellingen te maken.”
Op de Boulevard zijn naast voorstellingen ook de nodige mensen te bewonderen. Wilfred is de heetste man van het festival.
Al negen jaar staat Wilfred op de Boulevard. Voor hem is het net vakantie, of beter: het is zijn vakantie. In het dagelijks leven werkt hij in de IT, maar op de Boulevard staat hij achter de bar, in café Boschzicht bovenop de Corridor.
De afgelopen dagen kwam hij vaak naar ons toe om te vertellen hoe warm het daar was. Het heetst werd het afgelopen dinsdag: 42,5 graden Celsius in de schaduw. Attracties zoals Car-Toon werden afgelast (“thermometers konden het daar niet aan”) en de koelkast begaf het door de hitte, maar de bar bleef gewoon geopend.
Na de Boulevard gaat hij nog een weekje met zijn vrouw en kind naar een rustige camping. Lekker uitslapen.
Op de Boulevard zijn naast voorstellingen ook de nodige mensen te bewonderen. Frits is de aardigste man van het festival.
Soms moet je voor een voorstelling met een speciale bus naar een andere locatie, en dat is altijd een beetje zenuwen. Stopt die bus hier wel? Kom ik wel op tijd? Gaat deze bus wel naar de voorstelling waar ik een kaartje voor heb en gaan die andere mensen die daar staan daar ook naar toe? Dit probleem bestaat echter niet op Boulevard, waar de locatiebezoeker altijd begeleid wordt door de onnavolgbare Frits.
Frits is een geweldige bussteward die je probleemloos door het hele busreisgebeuren heen loodst. Zie je Frits in de verte staan, dan ben je gelijk opgelucht. Hij stelt je gerust. Je staat hier prima en je haalt het makkelijk. Als de bus even op zich laat wachten, maakt hij een gesprekje en een grapje. Hij complimenteert je met je voorstellingskeuze en wenst je een fijne voorstelling. Echte vaste bezoekers geven meneer Frits ook een hand en praten met hem over hoe het festival dit jaar is.
Is deze Frits een buitengewoon theatrale werknemer van het plaatselijk vervoerbedrijf? Nee, Frits is eigenlijk Frans en is gewoon heel goed in mensen op hun gemak stellen. Zo goed zelfs dat hij er z’n beroep van heeft gemaakt. Frits doet dit nu al tien jaar en de vaste Boulevard bezoeker herkent hem onmiddelijk. De locaties kunnen veranderen, Frits blijft.
zie ook: de website van Frits op www.miggel.nl
Op de Boulevard zijn naast voorstellingen ook de nodige mensen te bewonderen. Nico Nico is de gevaarlijkste man van het festival.
Boulevard kent haar eigen subversieven. We spraken er met één, bij de politie bekend onder de schuilnaam Nico Nico. Hij is ‘s avonds te vinden rond de Corridor, waar hij poogt de machinaties van de macht aan te tonen: met vrienden draait hij grammofoonplaatjes op een meegebrachte installatie en als nepagent deelt hij nepbonnen uit aan toevallige voorbijgangers. Moose, zelf geworteld in krakersbolwerk Mokum, vindt het allemaal erg gemoedelijk.
De organisatie van Boulevard en de politie hebben wat meer moeite met de acties van Nico Nico. Met alle macht proberen ze hem en zijn vrienden van het Boulevard terrein te weren. Maar Nico Nico kent de mazen van de wet: een straatact met niet meer dan drie mensen heeft geen vergunning nodig, zolang er tenminste geen overlast veroorzaakt wordt. De politie grijpt dus vooralsnog niet in. Ze zijn nog niet van Nico Nico af, want hij heeft nog een aantal acties gepland tijdens dit festival.
Festivaldirecteur Geert Overdam heeft 30 vrijkaarten ter beschikking gesteld voor de voorstelling ‘Desert Trip’ van Panama Pictures, na een negatieve recensie in het Brabants Dagblad.
Recensent Rinus van der Heijden noemde ‘Desert Trip’ “een productie die geen moment kan boeien (…) Als een stuk al na vijf minuten niet meer boeit, is het duidelijk dat het niks meer wordt (…) DesertTrip duurt een uur en dan wordt je goede wil om af te wachten dat het misschien toch nog iets wordt, langzaam omgebogen in een alles verterende ergernis.”
Festivaldirecteur Geert Overdam was verrast door de recensie: “Het kan zijn dat de voorstelling op de première nog niet helemaal af was. Maar een dergelijke recensie nodigt niet uit tot een bezoek aan de voorstelling en geeft de groep niet de mogelijkheid haar werk te doen.”
Overdam heeft ‘Desert Trip’ zelf nog niet gezien, maar is wel erg nieuwsgierig naar het oordeel van het publiek: “Ik stel 30 vrijkaarten ter beschikking voor ‘Desert Trip’. Ik hoop dat de mensen die gratis naar de voorstelling gaan vervolgens een minirecensie op Moose willen schrijven.” Aanstaande zaterdag zal Geert Overdam in het Mediacafé de recensie uit het Brabants Dagblad vergelijken met de minirecensies op Moose.
zie ook: Minirecensies ‘Desert Trip’
en ook: Brabants Dagblad: Recensie ‘Desert Trip’
De redacteuren van Moose zijn niet de enigen die met een digitale camera over het festivalterrein lopen. Hier zijn een paar links naar sites met foto’s van Boulevard. Staat jou site er niet bij, mail ons dan: moose@moose.nl (geen foto’s mailen aub, alleen URLs)
- Foto’s van het project ‘Rondom de bezoeker’ van fotograaf Jan Verhoeff en het Brabants Dagblad
- Foto’s van Ben Nienhuis
- Foto’s van Dampkring
Ze komen niet van de makersfabriek van de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten en ze stonden niet op het ITs. Moose ontdekt op Boulevard jonge makers die de wereld aanvallen vanuit het Zuiden. Wie zijn ze en wat willen ze? Wij stellen aan u voor Elske Rollema, die succes oogst als Fien en als Elske.
De Opleiding
“Ik kom uit Groningen, heb eerst Grafisch Vormgeving gestudeerd aan de Kunstacademie in Enschede. Daarna wilde ik theater gaan maken, dacht na over de Kleinkunstacademie in Amsterdam, maar daar vonden ze me te oud, en bovendien hebben ze geen parttime opleiding. Toen starte de Koningsacademie hier en ben ik nog verder afgezakt naar Den Bosch. Ik ga nu mijn vierde en laatste jaar in.”
De Voorstelling
“Samen met regisseur Marc Krone heb ik deze voorstelling speciaal voor Boulevard gemaakt, in drie weken. Ik heb Fien de la Mar leren kennen via de lessen repertoirekennis op de academie en raakte gelijk gefascineerd. Ik heb de biografie van Jenny Pisuisse gelezen, ben naar het TIN gegaan, enzovoort. De combinatie van haar privéleven en haar carrière is zo’n rijke bron. Ze is ook niet te vergelijken met wat voor artieste dan ook in deze tijd. Ik ben echt van haar gaan houden en op zoek gegaan naar de Fien in mij. De voorstelling is ook niet echt een biografisch portret maar een collage. Later ga ik deze voorstelling uitwerken als eindexamenvoorstelling. Ik heb wel mensen uitgenodigd en om in het Nieuwe de la Mar te spelen zou natuurlijk te gek zijn.”
De Toekomst
“Ik zou me zelf geen cabaratière noemen, maar echt theatermaker. Maar film en televisie lijkt me ook spannend. Ik vind alles eromheen ook interessant, ook de vormgeving van de flyers en zo. Voor musical is mijn stem niet goed genoeg. Ik wil ook niet echt entertainen, ik wil wel steeds mijn eigen verhaal vertellen.”
Brabant
“Mmm, als ze zeggen dat ze Amsterdam meer willen verbrabandiseren, met meer gemoedelijkheid en zo, dan mag het hier wel meer Amsterdam worden. Het boerse mag er wel een beetje af. Dit is zo’n mooi plein, het toch heel erg dat dit de rest van het jaar een parkeerterrein is. Er moet een mooie fontein zijn of zo. Verder moet het Koningstheater en de Academie absoluut blijven, het is een verrijking van het culturele leven. En de Verkade-fabriek natuurlijk, dat is ook spannend hoe dat zal gaan worden.”
zie ook: Minirecensies ‘Om alles’
De ondernemingsraad van het Rotterdamse theater en filmhuis Lantaren/Venster heeft het vertrouwen opgezegd in de directie. Volgens de or ontbreekt het directeur Theo Ruyter aan visie. Er heerst al langer onvrede bij het theater. “Er is een vervelende werksfeer ontstaan door de hele organisatie heen”, aldus or-lid Arthur Vriens. (ANP, 13/8/03)
De hittegolf van de afgelopen week heeft een onverwacht gunstig effect voor festival Boulevard: de horeca-omzet is veel hoger dan verwacht. Het festival is voor dit jaar financieel uit de zorgen. Ook de kaartverkoop verloopt naar wens: van de 40.000 kaarten zijn er nu, op de helft van het festival, ongeveer 15.000 verkocht. “Het lijkt erop dat mensen langer wachten met kaartjes kopen”, aldus directeur Geert Overdam: “Pas op het laatste moment beslissen ze naar welke voorstelling ze gaan.” (Brabants Dagblad, 13/8/03)
zie ook: Boulevard
Minirecensies van Moose
Er zijn geen minirecensies gevonden.
Praatjes van Moose
1997. Theatergroepen hadden namen als Bewth, Independance, Het Oranjehotel, Carrousel, Art & Pro, De Federatie of Theater van het Oosten. Het Ministerie van OC&W stond in Zoetermeer, Aad Nuis was er staatssecretaris. Websites bouwde je in HTML.