moosers
Praatjes van Moose
Het boek ‘Theaterkritiek in Nederland’ is nog niet beschikbaar. De uitgave van gebundelde TM-interviews met theatercritici wordt nog even uitgesteld omdat Ron Rijghard, een van de twee interviewers, niet op de hoogte was gesteld van de uitgave in boekvorm. Rijghard heeft de interviews als freelancer gedaan en dus heeft de TM niet het auteursrecht van zijn stukken. (Volkskrant, 11/9/03)
De Vereniging van Schouwburg- en Concertgebouw Directies (VSCD) wil dat de Raad voor Cultuur en staatssecretaris Van der Laan meer rekening houden met de wensen van de theaters en concertgebouwen. Alleen het criterium kwaliteit is niet genoeg, het rijk moet ook kijken naar functies. Welk repertoire een groep gaat spelen, voor welke doelgroepen, de mate van regionale spreiding en worteling over het land, educatieprogramma’s en ruimte voor nieuwe makers moeten ook belangrijke criteria worden, aldus de VSCD. (ANP, 10/9/03)
zie ook: Stuggezaal: ‘De schouwburgen aanbod’
De Kamer had niet zo veel aan te merken op de uitgangspuntenbrief van staatssecretaris Medy van der Laan. Minder regels en meer transparantie, wie is daar nu tegen. Wel wond men zich op over de financiële steun van Joop van den Ende. D66 verwelkomt zijn hulp, vooral SP en GroenLinks zijn tegen. “De staatssecretaris moet opstaan en zeggen dat ze dit niet pikt”, vindt SP-woordvoerster Vergeer. “U moet onderscheid maken tussen vormen van sponsoring die de publieke zaak wel en niet schaden. Pas dan kunnen we beleid maken.”, zei ze in het debat tegen Van der Laan. Boris Dittrich is positiever: “Ik vind juist dat de overheid meer voorlichting moet geven aan particulieren die kunst willen steunen.” De staatssecreatris vindt zo’n voorlichtingsplan een goed idee. SP en GroenLinks zijn bang voor de dubbele agenda’s van grote sponsors. Zo zou Van den Ende via het Stedelijk een te bouwen musicaltheater aan de Zuid-as van de stad willen veiligstellen. (ANP, 11/9/03)
Moose op
11/09/2003 - 23:00
meer over Boris Dittrich, Medy van der Laan, sponsoring, Tweede Kamer, Vandenende Foundation
De bekende balletdanseres Anastasia Volosjkova is ontslagen bij het Bolsjoi Theater in Moskou omdat ze te zwaar is. Twaalf uur voordat ze het ‘Zwanenmeer’ zou dansen, werd haar per telefoon te verstaan gegeven dat ze niet meer hoefde te komen. Het Bolsjoi had voor haar geen partner kunnen vinden die Volosjkova zou kunnen optillen. Volosjkova is groter dan de meeste andere ballerina’s. Op de persconferentie gaf ze toe dat ze inderdaad iets te zwaar is en dat dit komt omdat ze zo van ijsjes houdt. (Volkskrant, 12/9/03)
zie ook: 25 Kilo maximum om te tillen
Eberhard van der Laan wordt de bemiddelaar in de De La Mar kwestie. Van der Laan is advocaat en zat vroeger voor de PvdA in de Amsterdamse Gemeente Raad. (Volkskrant, 11/9/03)
De vervanger van Jochum ten Haaf in ‘Vincent in Brixton’ op West End is naar de wens van de producent weer een Nederlander. Ruben Brinkman (23) werd op zijn vakantie van de Amsterdamse toneelschool geplukt, werd gebeld, deed auditie en vloog meteen door naar Londen om te repeteren. Brinkman wil de toneelschool nog wel afmaken: “Officieel is dit nu mijn stage, maar je weet natuurlijk nooit hoe zoiets loopt”, aldus Brinkman. “Toen ik vorig jaar in de krant las dat Jochum Vincent zou gaan spelen, dacht ik: dat is gaaf, die gozer boft! Dat zou ik ook wel willen. En nu doe ik het.” (Volkskrant, 11/9/03)
Het nieuwe selectie-systeem van het Theaterfestival, één curator in plaats van een jury, ligt onder vuur. Vlaamse theatermakers hebben een petitie opgestart om het nieuwe systeem ter discussie te stellen.
Zonder extra subsidie van de gemeente Amsterdam komen het Fijnhouttheater, Cinema de Liefde, het Ostade Theater, Crea, Theater Krater, het Muiderpoorttheater en het Plein theater in de problemen. Volgens Emiel Koning, directeur Pleintheater en directeur van het Overleg Kleine Theaters Amsterdam, komt dit vooral omdat de subsidie op ID-banen is verlaagd van 20.000 euro naar 16.000 euro. Er werken zo’n 30 ID-ers bij de kleine theaters. Vrijdag is er een overleg met stadsdelen, theaters en de gemeente waar een oplossing gevonden moet worden. (Parool, 9/9/03)
Wij hebben een dubbele relatie met het jaarlijkse Nederlands-Vlaams Theaterfestival. We zijn blij als we geselecteerd zijn en er kunnen spelen, we hebben er vaak kritiek op. Te besloten, saai, voorspelbaar, een verplicht nummer, bedenkingen bij de selectie, etc. Ondanks de publiekstoeloop voor de voorstellingen, is het Festival er nooit echt in geslaagd om zich op te dringen als een theaterfeest.
Voor het Theaterfestival kiest een jury van kenners de tien meest ‘belangwekkende’ producties van het volwassenentheater uit het volledige aanbod aan theater uit Vlaanderen en Nederland. Sinds drie jaar is er een tweede jury die de vijf meest ‘belangwekkende’ producties van het jeugdtheater selecteert. Alles aan deze werkwijze is problematisch: volledigheid, representativiteit van de selectie, het criterium ‘belangwekkend’, de samenstelling van de jury, de tegenstellingen tussen noord en zuid, een gigantisch aanbod dat nauwelijks of niet te behappen is voor een beperkt aantal juryleden. Velen hebben last van de vermeende objectiviteit die de selectie van de jury krijgt: het beste van het afgelopen seizoen. De term ‘belangwekkend’ betekent nu eens vernieuwend dan weer oerdegelijk of soms gewoon geslaagd in het opzet. De theaterwetenschappers, -critici, -recensenten die beide jury’s bevolken, zijn niet erg talrijk. Als lid van de jury moeten ze onbezoldigd de Lage Landen afjakkeren op zoek naar al dat fraais. Na verloop van tijd maken steeds dezelfde mensen de dienst uit.
Tot zover de kwaal.
En nu is er dus de remedie: één curator voor het volwassenentheater, één voor het jeugdtheater. Zo hebben de organiserende instanties van het Festival (met aan Vlaamse zijde deSingel, Kaaitheater, Vooruit) beslist het Festival nieuw leven in te blazen.
Wij vinden het curatorschap geen goed idee. Een curator selecteert uit het aanbod – hij/zij kan onmogelijk alles zien - en criteria daarvoor zijn niet voor handen. Automatisch wordt de persoonlijkheid van de curator het centrale gegeven bij de selectie. Nooit zal zijn selectie iets vertellen over het theaterlandschap in Vlaanderen en Nederland tijdens het afgelopen seizoen, zijn selectie vertelt over de ‘belangwekkende’ curator.
Met een jury is dat minder aan de hand. Als de juryformule ondanks alle problemen één doorslaggevend pluspunt heeft, dan is het wel dat ze dwingt tot onderhandeling, zowel van criteria als van keuzes, dat ze tegensprekelijkheid garandeert (we hadden graag meer minderheidsrapporten gezien) en dat je de jury op haar keuzes kan aanspreken. Die oefening in democratie levert een niet te versmaden draagvlak op. Een curator kan niet op zijn keuzes worden aangesproken. Hier geldt de totale subjectiviteit. Zijn antwoord kan volstaan met: het is mijn keuze omdat IK het gekozen heb. We zien al in zowat alle culturele instellingen het hele jaar door curatoren aan het werk. Er zijn een aantal -interessante- festivals samengesteld door curatoren in Vlaanderen en Nederland. Het interessante en unieke aan het Theaterfestival was nu net dat het de zeer moeilijke evenwichtsoefening trachtte te volbrengen om NIET te steunen op de fascinaties en interesses van één individu.
Misschien was het huidige jurysysteem niet houdbaar. Misschien had men de jury anders kunnen invullen of kleiner kunnen maken, gesteund door adviseurs. Misschien had men het jurysysteem van OCE kunnen overnemen, nu dat bedrijf zijn prijs opgeborgen heeft: een nominatiejury uit alle geledingen van het theaterveld, gevolgd door een wedstrijdjury die uit de nominaties de winnaar kiest. Misschien zijn de organisatoren van het Festival uitgekeken op de formule. Maar dan hadden ze kunnen overwegen om het Festival in de aanbieding te zetten. Voor de bieder met de meest frisse energie en ideeën. Misschien heeft men hier allemaal wel grondig over nagedacht. Alleen: wij weten het niet. De discussie rond het Theaterfestival is binnenskamers gevoerd, de organiserende instanties hebben onder elkaar beslist om de jury af te schaffen en het Festival een curator te geven. En wij, die verondersteld worden wel te komen opdraven als het Festival roept, wij zijn in deze niet gehoord. Dat vinden wij een betreurenswaardig verlies aan democratie. Of noem het minder hoogdravend: een gemiste kans om van het Nederlands-Vlaams Theaterfestival een theaterfeest te maken dat door heel de theatersector gedragen wordt.
Deze petitie is inmiddels ondertekend door:
Wim Vandekeybus (Ultima Vez)
Luk Van Den Dries
Pol Arias
Johan Thielemans
Stefaan De Ruyck (Het Toneelhuis)
Barbara Wijckmans (HETPALEIS)
Ivo van Hove (Toneelgroep Amsterdam, Holland Festival)
Bart Moeyaert
Ryszard Turbiasz (De Onderneming)
Denis Van Laeken (Monty)
KVS
Laika
Tg STAN
zie ook: Kort Nieuws: Theaterfestival kiest voor Curator
en ook: Forum: Discussie over het Selectiesysteem
en ook: Festivals: het Theaterfestival 2003
en ook: Vera Liefhebber: Koning Arthur
De benefietveiling van de hoeden van het Nationale Toneel heeft 3000 euro voor Warchild opgebracht. D66 Kamerlid Lousewies van der Laan heeft twee hoeden gekocht voor Prinsjesdag. (NRC, 8/9/03)
zie ook: Hoeden ‘Far Away’ te koop
Minirecensies van Moose
Er zijn geen minirecensies gevonden.
Praatjes van Moose
1997. Theatergroepen hadden namen als Bewth, Independance, Het Oranjehotel, Carrousel, Art & Pro, De Federatie of Theater van het Oosten. Het Ministerie van OC&W stond in Zoetermeer, Aad Nuis was er staatssecretaris. Websites bouwde je in HTML.